Сайхан бүхэн сэтгэлд оршвоос
Саарыг ч цайруулж зовлонг холдуулна
Саруул ухаанаар уурын мунхгийг ялж
Санааны зөвд шаналан арилан замхарна
Хэрүүл хараал амаар гарах хорт могой мэт
Бусдаас олж харсан өөнтөгч үгэнд амь орон
Бугшмал хэцүүг үүсгэн зовлонг дуудан
Байгаа орчныг хордуулан үйлийн үрд шингэнэ
Бусдын алдаа бүхнийг муугаар төсөөлөх тусам
Бууж мордохын аргагүй өндөр уул мэт ургаж
Туулж барахгүй зовлон мэт сэтгэлийг мунхруулж
Туйлбаргүй бодлоор өөрийгөө зовооно
Бусдын алдааг өөриймсөж тунгаах тусам
Байгаа бүхнээсээ гарцыг олж ухаанаа тэлнэ
Бачуу сэтгэл тавирагдан сэтгэл уужирч
Буй бүхэнд талархан, зовлон замхарч эгэлд баясна
