Харьцуулалт

Мөнгөний талаар  ойлголтоо дахиад нэг биччихмээр санагдчихлаа.
Нэг танил маань мөнгө угаасаа л хар мөртэй гэхэд би тэр хүний туулсан амьдралын замд тийм сэтгэгдэл төрүүлэх зүйл гарч дээ гэж бодож билээ. Үнэхээр л төрсөн эгч нь мөнгөнөөс болж дүүгээ шүүхэд өгч, өсгөж өндийлгөсөн өнчин дүү нар нь том болж бие даачихсан хойноо таниар тэтгүүлж байсан даа харамсаж байна гэж хэлээд холбоогоо таслахад амьгүйгээр нь мөнгөнд буруу өгөхөөс ч яах билээ.
Тэгвэл хүмүүсийн зарим нь мөнгийг зүгээр л нэг хэрэглэдхүүн л гэж боддог байж болно шүү дээ.  Дээрхи зүйлийг туулаагүй  хүмүүсийн хувьд  үүнтэй адил бодолтой байх албагүй л дээ. Сударт тунбаог (мөнгө буюу зоос) анх ядуусыг тэтгэхийн тулд бий болгосон гэдэг . Гэвч сүүлдээ энэ зүйлийг сэтгэлийн төрхийг хоослогч хорон бясалгал хэмээн  хаадын алдаанд тооцсон байдаг . Тэр ч бүү хэл цөвүүн цагийг урин дуудагч болох нь гэсэн байдаг.
Гэвч энэ мөнгө гээч тунбао юугаараа тэгж  цөвүүн цагийг урин дуудах болов?

Орчин цагийн хүмүүсийн ойлголт:
Ирээдүйн амьдралын баталгааг мөнгөн буюу эд өмчийн хуримтлал гэж үздэгтэй ихэнх нь санаа нийлэх байх.
Харин Монгол ухааны сударт :
Уул ус газар шороо , удмын хэлхээ байсан цагт ирээдүйд төрөх үрс минь өөрийн ухаан , уламжлуулсан өвгүдийн ухаанаараа,  ур дүйгээрээ байгаа бүхнээ тордоод өсгөөд үржүүлээд амьдралын баталгаагаа хангаж чадна гэх

Харин орчин цагийн бидний хувьд мөнгийг өөрийн хүч хөдөлмөрийн хүчний үнэлэмж хэмээн үздэг шүү дээ. Гэвч хуримтлал гэдэг дээр л асуудал байгаад байна уу гэлтэй. Яагаад гэж гайхаж байна уу? Харин та мөнгө бол амьгүй бөгөөд байгаль дэлхийтэй ямар нэгэн харилцан хамааралтайгаар оршиж чадахгүй гэдэгтэй санал нийлж  чадах уу? Гэвч мөнгө бол зөвхөн хөдөлмөрийн хүчний үнэлэмж төдий биш бөгөөд түүгээр дамжин бүгдийг хянаж чадах эрх мэдлийн соронзон ч байж болох гэдэгтэй ч бас маргахгүй байх. Энэ дэлхий дээр бүх зүйл өөрийн гэсэн сайн муу талуудтай ба түүнийг хэн хэрхэн ашиглах хэрэглэх гэдэг дээр л асуудлын гол оршоод байна уу даа. Харин сударт дурьдсан сэтгэлийн төрхийг хоослогч гэсэн нь юу гэсэн үг юм бол? Энэ хүмүүн гээчийн сэтгэлийн төрх гэж юу вэ? Бядуухан тархитай миний бодоход хүмүүн гээчийн сэтгэл энэ байгал , дэлхий, наран, саран , од эрхэс хэмээх байгаа бүхнийхээ салшгүй өчүүхэн хэсэг гэдгээ мартаад эхлэхээр л тэрхүү төрх нь өөрчлөгдөн хоосрол руу унаад байна уу даа гэх
Сударт :
Бугшмал хэцүүгийн хохирол хоосролын хэцүүг ойлгуулж
Бортот хүүний сэтгэл буцлаад ирэх цаг болно доо гэж наашлан ирэх цагийг зөгнөсөн  байдаг.
Энэ нь чухам л өнөө эх дэлхий дээрээ амьдран байгаа бид түүнийг арчилж тордож байгаа бүхнийг нь өсгөн үржүүлж өөрсдийгөө тэжээх мангдайн үүргийг маань хохиролоор чинь сануулна шүү гэсэн үг болов уу. Томоор нь харвал дэлхий дулаарал, энгийн амьдралаар харах юм бол хүүхэд байхад тоглож өссөн уул ус маань нүдэн дээр өөрчлөгдөхийг анзаараа л байлгүй. Хүний боломжит хэрэглээ, түүнээсээ хэтэрсэн далай шиг шунал л тэр хоосрол руу бүхнээс салган хүн төрөлхтөнийг хөтлөн байна уу гэлтэй.  Харин ч үнэхээр наашлах цаг нь ирж олон хүмүүс энэ талаар бодож тунгааж , эх дэлхий, уул ус ургамал амьтанаа хайрлахын төлөө тэмцэж эхэлсэн нь өөрсдийгөө мөхөөх их хохирол нүүр тулан ирэхийг ойлгож бортот хүүний сэтгэл буцлаж эхэлсний тэмдэг гэлтэй.