Гомдол тээх гэдэг өөрөө их сонин асуудал л даа. Гомдол юунаас үүсдэг вэ ? энэ нь хэрхэн бугшмал болдог вэ гэдэг талаар МТТТ судар дээр их тодорхой бичсэн байдаг. Тив тэнгэр бөө Эзэн Дээдэст нэг удаа өөрийн зөгнөлөө хэлэхэд нь Хаан өөрөө нөхцөл байдлаа үнэлж үзээд дахин шалга гэж хэлсний төлөө гомдож улмаар өөрийн тэрхүү зөгнөлөө үнэн болгохын төлөө алтан ургийнхны хооронд яс хаяж эхлэсэн байдаг. Анзаараад байхад ямар ч хүн шүүмжлүүлэх дургүй байдаг . Шүүмжлүүлчихээд л түүнд гомдол тээх үе ч байдаг. Би ч бас ккк
Алдааг шүүмжлэх би хэн юм
Айдсыг л үргээвэл болох бус уу гэх үгс тархинд минь буув. Бодвол өвгүдийн өгөгдөл биз.
Бусдын алдааг олж харна гэдэг нэг талаараа цаад хор хохиролыг нь олж харж байна гэсэн үг. Харин хор хохиролыг нь харсан бол тийм алдааг өөртөө бас давтахгүйг хичээх нь. Бусдын алдаанаас суралцана гэдэг нь энэ байх . Харин айдастай ямар холбоотой юм бол? Тэгвэл айдас гэж юу вэ? гэсэн асуудал гарч ирнээ дээ. Айдас алдаа 2 ямар хамаатай бол ? Дахиад л асуулт ...
Төрийн найман цахад айдастай холбоотой хэсгийг нь хөөж уншвал :
Анд нь андаасаа айхдаа алдагийг
Айл ясах эрх дутав
Арсалдан алалдах андуудыг
Оломлон мохоох дүрэмлэн дутав
Зүг зүгээс Манукол Илүүд цугларч
Айлыг айдсаас чөлөөлөхийг хэлэлцэв
Айлыг айдсаас чөлөөлж
Андын аялгуу хөг бүтээв
Амгалан байвч айл үгүйд айдас гэх мэтээр бичжээ
За юутай ч энэ бүхнээс ухах юм бол айдсыг үргээдэг нь дүрэмлэн юм байна гэж бүдүүн бааргаар дүгнэвэл :
Ухаантай хүн шүүмжлэлийг сонсоод өөртөө дүгнэлт хийн алдаан дээрээ дөрөөлөн өсөж дэвждэг бол ихэнх нь шүүмжлэлийг хүлээж авах дургүйгээсээ шүүмжилсэн хүндээ өсөрхөн өөрийнхөө алдааг зөвтгөх ямар нэгэн юм хайсаар худал хуурмагийг ч өөртөө бий болгодог .
Өчүүхэн жоохон гомдолоос болж эе эв эвдэрч андын тангараг ч тасрах нь байдаг. Тиймээс ч ГэрИЭ гэх хариуцлага бий болсон. Гэрээнд тохирсон зүйл өөрийн үүрэг хариуцлагадаа л эзэн болохоос өөр хаа хамаагүй зүйл рүү үсэрч бүү ор гэсэн үг. Өөрөөр хэлбэл харилцаа үүсгэж тохирсон тохиролцоондоо эзэн болж түүнд хамааралгүй бусдын дотоод хэрэгт хөндлөнгөөс бүү оролц. Хэн ямар байх нь хамаагүй хэлэлцэж тохирсон зүйлдээ л эзэн болж өөрөө өөрийгөө хичээж сурцгаах нь энэ дүрэмлэнд хамаатай болов уу.
550 бугшмалын эх 7 хард бүү өөрийгөө удирдуулаа гэсэн үг.
Сувдаг
Тачаал
Аархал
Мунхаг
Атаархал
Шунал
Хонзон
Эргээд нэг дүгнээд бодох юм бол айдас гэж юу вэ? Бид олон зүйлээс айдаг . Байгалийн гамшиг болбол яах вэ? Мөнгөгүй болбол яах вэ? Өвдчихвөл яах вэ? Хоорондоо муудвал яах вэ? Ажил төрөл маань амжилтгүй болбол яах вэ? Энэ бүх айдсуудыг давахын тулд угтан мэдэж тосон бэлдэх шаардлага гарнаа даа. Энэ бүх асуултуудын шийдлийг олох хэрэг гарнаа даа. Энэ бүгдийн шийдлийг олоход ганц хүн хэцүү нь ойлгомжтой. Тиймээс ч зүг бүрээс л цугларч шийдлийг олох гэж хэлэлцдэг нь аргагүй ч юм даа.
Шүүмжлэлээс айх хэрэггүй юм бна харин түүний шийдлийг олох чухал юм байна. Дүрмээ тохирох нь зөв юм байна. Алдаа гаргах нь ч аймаар биш ч алдааныхаа хохиролыг яаж барагдуулахаа мэдэх нь чухал юм байна. Шүүмжилж байгаа бол өөртөө ч бас шүүмжээ тусгах юм байна. Мэдээж дутуу бодсон байгаа болохоор бултаар хэлэлцвэл буруугүй гэдэг шиг гүйцээж хэлэлцье.
