Гарц

Өөрийн сэтгэл шуналд автваас

Өрөөлийг өөр шигээ сэтгэх авай

Шунал хүсэл савнаасаа халиж

Шударга ёсыг уландаа гишгэж

Ялсан мэт бардамнавч

Ял нь өөрт нь буух нь гарцаагүй

Өрөөлийг буруутган өөрийгөө өргөгсөд

Өршөөл энэрэлийг үл мэднэм

Өршөөл энэрэлийг үл мэдэгсэд

Өнгөт ертөнцийн жаргалыг үл мэднэ

Зовлонгийн чангыг жаргалд тооцон

Зохирол үнэнээс холдон одном

Зам мөрөө эргэн харж

Засах ухаанаа хөглөж чадваас

Заяа буян дэлгэрэн ундарч

Замнал бүр нь гэрэлтэх болном

Хайр бүхэн зүрхнээс ундарч

Хатуу бүхэн хайранд дэвтэж

Харуусал гунигийг үлдэн хөөнөм

Харын сэтгэлд автсан бүхэн

Халдашгүй мэт авирлах ч гэлээ

Хамаг зовлонгоо өөрсдөө үүрэн

Харуусал гунигаар хорвоог барнам

Хийсэн үйлийн үр бүхнээ эрлэгт дэнслүүлэх мөчид

Хийрхэл мунхагийн алдаа бүхэн үрсэд нь үүрэгдэж

Хэлсэн үг хийсэн үйлдлээрээ хэмээ баран зовох нь там

Үйлдэл бүхнээ ухааран засваас

Үйлийн үрээ хөнгөлөн хан тэнгэртээ дүүлэх нь жам